EEPC از یک کمپروسر هوا – کامپیوتر تنظیم کننده و یکسری کاف تشکیل شده است. کافها به دور ساق، پایین و بالای ران پیچیده می شوند. فشار خارجی این کافها در زمان باد شدن به 100 تا 300 میلی متر جیوه می رسد. EEPC به شکل مشخصی در آئورت مرکزی و شرایین کرونری میانی تا دبستال باعث افزایش میانگین فشار دیاستولیک و کاهش فشار سیتولیک می شود. افزایش جریان خون شریان کرونری در طی استفاده از EEPC اثرات کاهش پس بار و افزایش فشار خونرسانی به عروق کرونر به عنوان یک وسیله بالقوه مکانیکی و مفید برای بهبود عملکرد قلب می باشد. EEPC با باد شدن 3 سری کاف که به دور اندامهای تحتانی بسته شده اند عمل می کند. ( شکل بالا) این کافها در شروع دیاستول به طور متوالی از ساقها به ران و باد شده و باعث Aortic Counter Pulsation و تقویت فشار دیاستولی و در نتیجه افزایش جریان خون عروق کرونر در طی دیاستول می شود. این وسیله همچنین بازگشت وریدی را نیز افزایش می دهد . در پایان دیاستول فشار خارجی در کافها همزمان و به سرعت کاهش می یابد و باعث کاهش فشار سیستولی و پس بار بطن چپ می گردد. مشابه عملکرد بالون پمپ داخل آئورتی با این تفاوت که آمار مرگ و میر بیماران در EEPC کمتر از IABP می باشد و در IABP بازگشت وریدی و چیش بار را هم با فشردن سیستم وریدی در اندام تحتانی افزایش می دهد. نتایج طولانی مدت استفاده از EEPC ناشی از افزایش فشار دیاستولی می باشد که باعث تشکیل عروق کولترال و بهبود کاکرد سلولهای اندولپال می شود.

تحقیقات نشان می دهد در Shear Stress ایجاد شده به دنبال EEPC ، بصورت مزمن سبب آزادسازی طیفی از فاکتورهای رشد و در نتیجه تحریک آنژیونز در بستر عروق کرونر می شود و به همین دلیل استفاده از EEPC به عنوان درنانی برای آنژین صدری و سکته قلبی از سال 1995 توسط FDA، معرفی شده است همچنین بر طبق مشاهدات پس از گذشت یک ماه از درمان بیماران مبتلا به CDA بوسیله روش EEPC، سطح اکسید نیتریک پلاسما به مقدار قابل توجهی در این گروه افزایش می یابد. علائم بهبودی در اکثر بیماران پس از طی 10 جلسه درمانی آشکار می شود.